İnsan zaman geçtikçe daha çok yalnızlaşıyor sanırım. Eski arkadaşlıklarımı hatırlıyorum da, bir sürü insanla konuşuyor, bir sürü insanla zaman geçiriyor ve bundan inanılmaz zevk alıyordum. Şimdi öyle mi? Değil. Şimdi belli başlı insanlarla görüşüyor ve konuşuyorum. O yüzden;
Yalnızım.
O kadar büyük kalabalıklardan o kadar küçük topluluklara kaldım ki.. Dün oturdum düşündüm. Bunu kendime kendim yaptım. Evlendim diye her şeyden elimi eteğimi çektim. Eski ortamlarımdan vazgeçtim. Yetimlerle zaman geçirmeyi bıraktım, arkadaşlarımla fotoğraf çekmeyi bıraktım, gezmeyi yeni yerler görmeyi ve yeni insanlarla tanışmayı bıraktım, geniş ailemle görüşmeyi bıraktım, yazmayı bıraktım, resim çizmeyi bıraktım, öğrenmeyi bıraktım, yeni şeyler keşfetmeyi bıraktım, bir şeyler çalmayı yeni hobiler edinmeyi bıraktım, alışveriş yapmayı bıraktım, aman yanlış anlaşılmasın diye erkekli ortamlara girmeyi bıraktım ( tüm arkadaş ortamlarımda elbette erkek vardı ) dolayısıyla hep takıldığım arkadaşlarımı bıraktım.
Dün oturdum, düşündüm. A kişisinin 1 hatası varsa, benim 10 hatam vardı. Şimdi bebek oldu, istesem de yapamadım hiç bir şey. Bunda yine A kişisini suçlu gördüm. Bana hiç yardımcı olmadı evet, ama ben güçlü bir kadındım sözde. E hani nerde? Hem çalışıp, hem ev geçindiren tek başına kadınlar var! Onlar süpermen mi? Hayır kadın! E ben de kadındım hani?
Şu hayatta başkalarını suçlamadıkça mutlu oluyoruz sanırım. Kendimi silkeleyeceğim ama bebek biraz daha büyüyünce. Hala istediğim kıvama gelemedi gezmek, tozmak ve yeni yerler öğrenmek için. Artık bundan sonra A kişisini suçladığım yazılar görmeyeceksiniz bu blogda. Çünkü gerçekten tüm sorun bende. Havalar düzeldi. Bir tatile çıksam şöyle, silkelensem ne güzel gelecek ah bilseniz.
Şimdi oturup bir tatil planı yapacağım. Hayır 4 tatil planı yapacağım. Sonra da a kişisine sunacağım. Birini seçecek mecbur.
Bundan sonra güçlü kadın olmaya çalışacağım. Lütfen bana dua edin. Neden düştüğümü bilmiyorum ama kalkarken yardımcı olun. Daha çok yazacağım, daha çok okuyacağım. Şu an sokağa çıkıp tanışamayacağım ama buradan birilerinizle tanışacağım. Bana yazın lütfen.
Ve yeni evleneceklere not: eski hayatınızı değiştirmenize hiç gerek yok. Siz nasılsanız öyle devam edin. Beni kimse değiştirmek istemedi, ben kendi kendimi değiştirdim durduk yere. Yapmayın.
Ben evlilik sürecinde yanımdaki insanları tanıdım ve hepsini ayıkladım yalnızlığı hiç sevmezdim ama samimiyetsiz olduklarını görünce yalnızlığı sever oldum. Gerçek dostluklar samimi dostluklar kurmanızı isterim ve kızınız büyüdüğünde kesinlikle daha keyifli vakitler geçireceksinizdir :)
YanıtlaSilay evet, benim de öyle haayatımdan çıkardığım bir kaç insan oldu tabii ki. ama genel olarak hatalar hep benimdi maalesef :/
Silve tüm iyi niyetleriniz için ayrıca teşekkür ederimm :)
Silah kuzum benim aynı hatalara zamanında ben de düştüm son cümledeki uyarın çok ama çok doğru...ama hiç merak etme tatlım evladın palazlandıkça sağlıklardan yerindeyse gör bak herşey teker teker en güzel şeklinde yola girecektir...benzer tecrübeler yaşamış bir anneden sevgilerle..
YanıtlaSilçok teşekkür ederim. deneyimli insanların sözleri artık beni çok daha fazla etkiliyor :)
Silmerhaba, tek başına ev geçindiren kadınlardan biri olarak yazıyorum :) oğlum bu ay sonu 20 yaşını dolduracak. Bu yıllara nasıl geldik yıllar nasıl geçti bilmiyorum. Maalesef bende senin düştüğün hataya düştüm, bende aman her fırsatım çocuğumla olmalı dedim ben anneyim dedim. Senin yaptığın gibi insanlardan kendimi bir nevi soyutladım ve yıllar böyle geçip gitti. şimdi ne oldu dersen olan bana oldu; Oğlum başka bir şehirde üniversitede tabiki de kendi hayatını kurdu. Bende kendime ördüğüm duvarla başbaşa kaldım. A kişisini olduğu gibi kabul et. Evlendin diye dünyadan çevrenden kendini soyutlama, ölçülü olduktan hiçbir sorun olmaz. Hele hele ailenden hiç vazgeçme varsın A kişisi o toplantılarda olmasın. Zamanla herkes kabullenir sende kabullenirsin. Önemli olan kendini sev ve kendine zaman ayır. 20 yıl sonra yawru kuş evden uçtuğunda yapayalnız kalmak istemiyorsan şimdiden bir şeyler yapmalısın. Selamlar, mutlu kal kalabalıklarla kal...
YanıtlaSilbu yorumunuzu okuduktan sonra inanın içim cız etti. kendi geleceğimi görür gibiyim. işin kötü kısmı ise geç anne olmuş olmam. yani o 20 yaşında olunca ben 51 yaşında olacağım ve bir köşede hastalıklarımla uğraşacağım gibi geliyor. tabii o günleri görebilirsek eğer :(
Silyorumunuz için çok teşekkür ederim :)
Bence sorunu içinde büyütmek yerine çocuğu alıp dışarı çık. Oğlum 12 günlüktü pusete koyup gezmeye bir başladım halen daha gezerim. Bence A kişisiyle de sakin sakin bazı konuları konuşmayı denemelisin. Anlayacağını ve sana destek olacağını düşünüyorum. Sonuçta çocuk ikinizin ve hayatınız ortak. Savaşmak yerine güzel günler olmalı:)
YanıtlaSilbenim ilk zamanlarım sıkıntılı geçtiği ve doktorun 3 ay boyunca dışarı çıkma yasağı koyması sebebiyle biraz kötüydü. eve misafir de gelemiyordu. sonrasında da o korku kaldı içimde. ben adaleti dışarı çıkardığımda 8 aylıktı :(
Silkonuştum bir çok kez fakat sanırım çocuk sadece benim :))
O zaman canım kendi durumunu anlat. Yaşadığın zorlukları anlamasını sağla. Şayet halen daha anlamıyorsa gerekirse profesyonel yardım almayı teklif et. Çünkü bu çocuk büyüyecek ve sorumluluklar da artacak. Her zaman tek başına omuzlayamazsın. Şu anda eğer çıkma sıkıntısı yoksa al çocuğu çık. Çünkü evde insan daha fazla kafasında kuruyor.
SilZamanla düzelir diye düşünüyorum, daha doğrusu umuyorum :)
Silaynı şeyleri hepimiz yaşıyoruz sanırım.Ben oğlum iki yaş sendromuna girdiği dönemde kocayı öldürsem mi boşasam mı karar verememiştim.İyi kide verememişim hepsi hormonmuş dönüp bakınca.Oğlum 10 yaşına geldi herşey geçti gitti.Kim ne derse desin ne kadar yardımcı olsalar da olmasalar da özellikle bebeklikte o çocuk sadece bizim.Her türlü süper kahraman sensin, ama geçecek sarılırım...
YanıtlaSilyaaa demek öylee :) çok teşekkür ederim, ilaç gibi geldi bu yorum
SilBüşracığım, valla oğlan yirmisine geldi ben de ellinin ucundayım anacım, niye bi köşede hastalıklarla uğraşmam gerektiğini bilmiyorum :D Lütfen düşüncelerimizi güzel kuralım, yaşlanmanın yaşla bir alakası olmadığını anlayalım.
YanıtlaSilİlk fırsatta buluşalım. Daha ben kızı yiyeceğim, hahaha senin şimdi için de gider ben yerken ama valla yiycem napalım :)
Evlendikten sonra şu modlara girmesek keşke. Ben kendime kırk yaşımda geldim. Baktım heekesin ihtiyaçlarına koştururken kendi hayallerimi erteliyormuşum. Çok şükür yavaş yavaş düzeliyorum.
Öptüm seni. Bak ramazandan sonra ilk fırsatta buluşuyoruz.
yaa evet ramazandan sonra buluşalım mutlakaa :) diyorum ya tüm suç bende olmalı. :( nedense öyle bir his var içimde yaşlanınca hasta olacakmışım gibi.
Silsendeki güç hala içinde bir yerlerde, bunu dışarıya çıkartmak da size düşüyor :)) inanıyorum sen de kendine inan. bebek evin neşesi olsun ,aktifliği olsun. sevgiler...
YanıtlaSilçok teşekkür ederim, sizin yorumlarınız kesinlikle bana güç veriyor :)
SilBelki sıkılarak yazmışsınız ama bence bir dönemeç olmuş. Hatanı fark etmek yapmanın yarısı derler ya. Biz kadınlar yetiştiriliş biçimlerimiz ve toplumsal öğretilerimizden dolayı malesef evlenince ve çocuğumuz olunca adanmışlık psikolojisine çabuk giriyoruz. Ama ben yazdıklarınızı okuyunca, silkelenen ve kendine gelen bir kadın gördüm. Eş ve çocuk hayatı en yakınımızdan paylaşacaklarımız, ama hayat bizim hayatımız. Sevgiyle ;)
YanıtlaSil(Yorumda 51 yaşında hastalıklarla uğraşan biri olucam gibi geliyor demişsiniz ya, benim de kızımla 30 yaş var aramda. Çok güzel arkadaşlık edicek sizinki de ileride size. Hem 50 yaş artık orta yaş;) Kaygıları bir yana koyup bugünün tadını çıkarın umarım.)
çoook teşekkür ederim, demek aynı yaş aralığı. ah keşke arkadaş olabileceğimiz zamanlara hızlıca geçiş yapabilsek :)
Silthe secret adlı kitabı okuuuuu. içten gelerek oku amaaa :)
YanıtlaSilhemen listeme ekliyorum :)
Siliade-i ziyaret :) profili yönetici diye kulladığımdan yönetici diye gözükecektir ben sami kavak (the tohtor) diyeyim :) blogumu tekrar açmadan önce bende aynı şeyleri düşündüm ben yaptım kendime, beni kimse zorlamadı ,ortada bir sorun yoktu gibisinden , tabi biz kendimize bunu yaparken karşımızdaki insanı katarak karşıyaya zarar vermemek için veya çok iyi niyetli düşündüğümüzden oldu bu düşüncelerimiz yanlış değildi ama gereksiz gibiydi yani benim fikrim öyle . genelde önemli değişiklikler olunca böyle olduğumu farkettim sizde evlendiğiniz için olduğunu farketmişsiniz zaten :) zaman herşeyi düzeltecektir. Rabbim istediğiniz kişi olmanızı ve ailenizle birlikte mutlu bir ömür geçirmenizi nasip etsin amin . :)
YanıtlaSilçok teşekkür ederim, içtenlikle amin, ecmain diyorum
SilSen güçlü birisin ve istediğin her şeyi yapabilirsin :))
YanıtlaSilçok teşekkür ederim, dualarınızla inşallahh
SilSelamlar, yazıyı iki kere okudum ne desem bilemedim. Evli değilim o yüzden yorum yapmayacağım. Tek bir şey Rabbim işlerinizi rast getirsin, hayattta her zaman hayırlı insanlar çıkarsın karşınıza.
YanıtlaSilamiiin çok teşekkür ederimm :)
SilFlörtteki gibi olmuyor evlilik yaşamı..hayatlar ve hayaller tutmuyor birbirini..
YanıtlaSilo kadar doğru ki, ne desem bilemedim. değişmeyen yaşanmışlıklar dileyebilirim ancak :)
Silİnsanın hatasını eksiğini kusurunu herneyse görebilmesi zaten, halihazırda devam eden durumdan uyanış bir nevi. Ve siz de bunu yaşıyorsunuz, bazı şeylerin farkına varıyorsunuz. Hava güzel, alın çocuğunuzu bi çıkın dışarıya, nefes aldığınızı hissedin, yaşadığınızı farkedin, sonra bi aynaya bakın ve aslında ne kadar güçlü olduğunu hatırlatın kendinize.
YanıtlaSilBahsettiğiniz şeyler aslında çok küçük ayrıntılar, bunların zamanda üstesinden geleceğiniz gibi ileriki dönemlerde kendinizi mutlu etmek için elinizden geleni fazlasıyla yapacağınıza eminim :) Biz kadınız ve biz kesinlikle güçlüyüz. Kendine üzülmek, çaresiz gibi hissetmek hepimizin zaman zaman başına geliyor ama ayağa kalkmak için de bunları yaşamak gerekiyor. Kendi kendinizin elinden tutun, yaptıklarınıza, düşüncelerinize ve kendinize inanamayacaksınız...
Mutlu haftasonları...
çok ama çok teşekkür ederim, iyi ki varsınız :)
Sil