Hep mutlu olacak değildik ya. Biraz da mutsuz olduk. Umursamadım. Sakindim. Hep sakin oldum. Kıskançlığım fazla sevgiden geliyor sanıyordum. Değilmiş. Fazla sevgiziliktenmiş, anladım.
İnsan ilgiye muhtaç. Büyük ihtiyaç. Hele emek. Emeksiz yemek olmazmış. Öyle. Ve mutluk için gerçekten emek gerekiyormuş, anladım.
İnsan en umudunu kaybettiğinde daha bi vasıfsız oluyormuş. Yaptığın şeylerin görülmemesi, hiç olarak hissettiriyormuş. Hiçliğin içindeki keşmekeşi, anladım.
Kalbini paramparça etmeye bir cümle yetiyormuş mesela. Seni kaybetmeye, yok etmeye bir kelime.. Düşünerek söylenmiş şeylerden daha önemliymiş, öyle aniden gelen cümleler, anladım.
Sinir anında insan kendinden geçiyor, karşısındakini kırıp parçalıyormuş. Fiziksel olarak değil, psikolojik. Çok daha ağırmış, anladım.
Sokratesin dediği gibi bir mutluluk söz konusu değilmiş. İyi insanlarla karşılaşmaktan çok kendine uyan insanlarla birlikte olmak mutlu ediyormuş, anladım.
İnsanın duruldu zamanlar olur bazen. Herşeyi anlaman ne güzel umarım bu anladıklarından bir ders alırsın ona göre bir yol çizersin çizdiğin yolda "ALLAH" yardımcın olsun hayatında başarılar dilerim.
YanıtlaSilAllah razı olsun :/
SilHayat kendi akışını belirler, nefes almak lazım bazen.
YanıtlaSilbugün nefesimi aldım sanırımm :) az önce paylaştm
SilVayy, benımde son zamanlarda hissettiğim duygulara cümleler olmuş sanki yazın,hissine sağlık !
YanıtlaSilSevgiler
çok teşekkür ederim. insan yalnız olmadığını hissedince daha bir seviniyor :)
SilHayat inişli çıkışlı ve mutluluk küçük şeylerde de gizli, bazen başımıza kötü şeyler gelse de ders çıkarıp yola devam ediyoruz o anda takılı kalmamak her şeyi ona yüklememek daha iyi. İnşallah her şey güzelleşir ve yoluna girer :) Yazınız için teşekkürler çok güzeldi :)
YanıtlaSiliyi niyetleriniz ve değerli yorumunuz için çok teşekkür ederim. aslında kötü şeyler iyi şeylerin değerini bilmemiz için de karşımıza çıkıyor olabilir. durup düşününce düzeliyorum ama sonra yine kötü bir şey geldiğinde yine kötü hissediyorum :/
Silevet, çok doru bir söz: "emeksiz yemek olmaz." :)
YanıtlaSilemeklerin yemeğini yememiz dileğiyle :)
SilBu bebekli anne sendromu, bebekler büyünce şıp diye geçer. Can'a hep derdim, şu çocuk büyüyene kadar boşanmadıysak daha da boşanmayız. Netekim çocuklar büyüdü, ben gece uykumu alıp , gündüz sıcak çay içmeye başladıktan sonra bana hareketleri daha az batmaya başladı :D
YanıtlaSilyavaş yavaş etkisini kaybediyor benim de. artık daha mı az kızıyorum ne? ama içsel bulantım hep var maalesef. fakat bunun ne çocukla ne de evlilikle ilgisi var. facebook anımsatmasa inanmıcam. fakat 10 yıl önce yazdığım yazıları görsen bu kız intihar edecek heralde dersin :))
SilAslında çok iyi anlıyorum, benim de günlüklerimi okusan bir :D Hatta bloğu ilk açtığımda da aynı moddaydım ama sonra kendi kendimi aşağı çekmeye başlayınca yazı tipimi değiştirdim. Yine de en sevdiğim yazılarım BİRikim bloğumdadır, ayın karanlık yüzü :D
Sil