Duvarla Konuşmak.


Ben bu eylemi bu günlerde çokça yapıyorum. evde oturmak başıma vurmuş olduğundan olabilir. o kadar çok şeyi özlüyorum ve o kadar çok şeyden geri kalıyorum ki, anlatamam. bunda kimsenin suçu yok, tüm suçlu benim. sanki herkes çocuğu olunca ben gibi eve kapanıp kalıyor. çift ekran bilgisayarıyla dışardan iş alıp para kazanıyor. yo . hayat sokakta akıyor ve ben hiç birine yetişemiyorum.

bu zamanlarda çokça duvarlarla konuşuyorum. a kişisi de bu duvarlardan bir tanesi. mesela diyorum ki "çay ister misin?" yanıt yok. "bugün naptın" yine yanıt yok. "bugün bir şeyler mi yapsak" yine yanıt yok. ona sinirle çıkıştığımda kafasında bana cevap verdiğini falan söylese de müneccim olmadığım için kafasının içindeki sesleri duyamıyorum. dolayısıyla kendi kendimle konuşup duruyorum. mesela çay içer misin dedikten hemen sonra evet deyip gidip çay demliyorum. 

alıştım bu duruma derken geçenlerde uzun zamandır görüşmediğim bir arkadaşımla konuştuk. insan soru sorunca, cevap alınca inanılmaz mutlu oluyor. bundan mutlu olacağımı hiç düşünmezdim ama diyalog kurmayı o kadar özlemişim ki, hiç bitmesin istedim. saatlerce sürsün. benim kadar konuşmayı seven bir insan var mıdır bilmiyorum ama keşke olsa. hiç susmasak böyle sabahlara kadar konuşsak. anlatmaktan bıkmasak, dinlemekten de, cevap vermekten de. o kadar çok konuşasım, o kadar çok anlatasım var ki oysa.. 

duvarla konuşmaktan fikirlerimin olmadığını falan düşünmeye başlamıştım ki, o arkadaş çok iyi geldi. birden kendime olan güvenim geri geldi. karşınızdaki insan söylediklerinizi umursamıyor, yanıtlamıyor, geri bildirim alamıyorsanız, artık söylediklerinizin bir önemi kalmıyor çünkü. demek ki gereksiz konuşuyormuşum deyip daha az konuşuyorsunuz. daha az konuştukça en mükemmel özelliğiniz olan konuşmayı bastırdıkça sinirleniyor, sinirlendikçe agresif hal ve hareketler sergiliyebiliyorsunuz. e sonuç: çekilmez bir büşra.

silkelen dedim kendime. aldım çocuğu sokağa çıktım. ilk yokuşta korktum, eve geri döndüm. çocuğuma bir şey olacak korkusunu üzerimden atamıyorum bir türlü evet ama yavaş yavaş yenmeye çalışıyorum. mesela yarın yarısına kadar çıkacağım yokuşun. sonra yokuşun başındaki cafe ye gidip oturacağım. aklımda milyonlarca korku olacak belki. yokuşta arabayı tutamazsam, ya arabasına sinek girerse, ya arı? Allah'ım aklıma mukayyet ol..

neyse. sonuç şu ki: hepiniz mutlu insanlar olun. sevin, sevdikçe sevilin. herkes mutlu olsun fakat pimpirikli olmasın. rahat canlı olun. başarılı olun hayatta. yapamadığım her şeyi yapın. sizin sayenizde ben de mutlu olayım. diyorum ya, artık duvarlara anlatmaya başladım derdimi. adalet biraz büyüsün, belki ona  anlatırım daha mutlu olurum. ya da kendime anlatacak arkadaşlar bulurum. bilmiyorum.

şimdi konuşma zamanı.

Yorumlar

  1. duvarla konuşmaya devam o zaman, duvar yalnızlıktır, duvarın kendisi yalnızlık duygusuyla bomboş kalmamalı, onu süslemek gerek, banksy olmak zamanı o zaman, kolay gelsin şimdiden :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Zamanla aşacağım inşallah bakalım. Az kaldı gibi bir his var içimde

      Sil
  2. Ben ce Kandi kendini umutsuzlastirma elinde olan degerler ne bilmiyorum bebegin,a kisisi oyle bir zaman geliyorki cay yapayimmi diyecek duvari bile ariyorsun.Dana sik yaz cocugunu yaz mesela biz annelerin mutlugu cocuklarinin gulumsemesinde gizlidir.onlar gulunce biz baska guleriz.Nacizane onerim.sevgiyle kal.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aslında zaman buldukça yazıyorum. Kitap başladım bu sayede. Bazen o kadar üzülüyırum ki bebek bi gülümsüyor dediğiniz gbi her sey kayboluyor :)

      Sil
  3. Bende de bir s kişisi var. sürekli duvarla konuşuyormuşum gibi geliyor, kendi varlığımdan şüphe ediyorum bazen, dayanılır gibi değil .varlık içinde yokluk diyorum ben buna.daha neler yazarım da içini karartmayım şimdi.Allah yardımcın olsun kardeşim

    YanıtlaSil
  4. Yine çok şükür sığınacak ve konuşacak bir duvarımız var. Allah rutubetten korusun. Aslında kendimizi topluma ait hissetmediğimiz için böyle şeyler yaşıyor olabiliriz.

    YanıtlaSil
  5. Duvarlar sessizliğin sesidirler. Soğukluklarının arkasında gizemli bir halleri vardır. Onlarla konuşmamızı isterler sabırla, yanıt vermeseler bile. Duvar değerli ise anlaması için zaman gerekir, sabır gerekir. Zor bir süreç, yazmalısın daha çok yazmalısın.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bi sesin çıksın..