Hasta Mısın?

Makyaj yapmayan kadınlara sorulan ilk sorudur bu? -hasta mısın.. Yüz o kadar renksizdir ki.. Renge alışmışızdır, yabancı gelir asıl yüz bize..

Abartılı makyajları seven, tasvip eden bir insan değilimdir. Hatta doğallıktan yanayımdır çoğunlukla. Fakat gelin görün ki, göz kalemini inanılmaz severim. Sürmenin ayrı bir yeri vardır gözümde. Diğer her şey, düğünlüktür bence. Fakat sürme, günlük yapılması gereken, diş fırçalama kadar dolay bir şeydir.

Liseden beri kullanırım. Sabahları kalkar kalkmaz sürerim göz kalemimi. Bir gün sürmesem, abim gelir "hasta mısın, neyin var" der. Ben de bunu yaşadığımdan olacak ki, sürmesiz gün geçirmem ve hatta yatarken de silmem.. Evet en büyük yanlışı burada yapıyorum tabi ki.. Fakat gelin görün ki, geçenlerde bir sabah uyandığımda göz kalemi sürmekten vazgeçtim. Tüm gün sürmeyeceğim konusunda kendimi şartlandırdım, söz verdim. Evde olacaktım tüm gün, bu yüzden hastalığım yalnızca beni ilgilendirecekti. Yemek yapıyordum, markete gitmem gerekti. Aman Allah'ım ne zor bir şeydi benim için anlatamam. Giyinirken elim göz kalemime gidiyor, tekrar bırakıyordum.

Derken o halde dışarı çıktım. Hasta hasta. Evet, kendimi o kadar hasta, yorgun ve bitkin hissediyordum ki gözümde kalemim yokken, anlatılmaz yaşanır o ruh hali. Sanki tüm sevincim gitmiş, hiç enerjim kalmamış gibiydi. Bir kaç adım sonra kimsenin bana ucube gibi bakmadığını fark ettim. Aslında beni o şekilde tanısalar seveceklerdi. Sonra eve döndüm, aynaya baktığımda ben de kendimi sevdim. Hasta hissetmeyi bir kenara bıraktım. Yüzümü, göz kalemim dağılacak korkusu olmadan bol suyla yıkadım, gözlerimi rahatlıkla ovuşturdum..

Şimdilerde kendime göz kalemi tatili yapıyorum böyle. Haftada bir-iki gün sürmüyorum. İlginç bir mutluluk oluyor nedense. Artık "bir şeyin mi var" diye sormuyor a kişisi. Galiba alıştı yavaştan o da. Evet kalem çok güzel bir şey fakat doğallık kadar değil.