Benim Babam Bir Kahraman


Uzun zaman olmuş (10 gün). Şuraya bir selam bile vermeyi unutmuşum. Blog yazılarınızı okuyup okuyup kaçmışım. Arada içime kapanmam gerekiyor ya, heh işte o günlerdeymişim aslında.Her zaman olduğu gibi yine "babam" kaldırdı beni bu yorgunluktan.

Sizleri bilmem ama benim kahramanım babam. Yani ne kadar iyi ve güzel şey varsa o yapmıştır. Her cümlesi hayata dair ders niteliği taşır. Çocukken anlayabileceğim dil de konuşurdu, şimdi de anlayabileceğim dil e ulaştı. Çocukken de her dediğini yaptım,şimdi de.. Üç günde bir "yaz kızım" derdi bana hakim edasıyla. Yolda gördüğü olayları anlatır, yazmamı isterdi. Galiba en çok yazmamın sebebi O'ydu. Şimdi ayrı yerlerde olduğumuzdan olacak ki "yaz kızım" diyen yok bana. Fakat yazmamı sağlayan biri var "babam"

Benim babam bir kahraman!

Bugüne kadar benim kahramanımdı. Artık başka birinin daha kahramanı. Geçen gün Mecidiyeköy'de yürürken bir binanın en üst katında dumanların yükseldiğini, bir çocuğun da camın kenarından sarktığını görmüş. Hemen binaya çıkmış. Bakmış insanlar kapıya yığılmış, kapıyı kırmaya çalışıyorlar. Bir tanesi babama dönmüş ve "lütfen gelmeyin, kalabalık yapmaya gerek yok" demiş. Babam bakmış, birisi çekiçle açmaya çalışıyor, diğeri de tekme*tokat. Adam öyle tekmeler atıyormuş ki , babama göre ayağı zedelenmiş olabilirmiş. Babam bakmış böyle olmayacak, alt kata koşmuş. Adama üst katta yangın çıktığını, büyükçe ve sağlamca bir şey olup olmadığını sormuş. Adam da yangın tüpünü getirmiş. Tam babam arkasını döndüğü sırada adam "bir tane de boş büyük var" demiş. Babam hemen almış eline. Üst kata çıkmış. % tüp darbesiyle çelik kapıyı açmışlar çok şükür. O kadar çok duman çıkmış ki evden.. Allah'tan çocuk akıllı bir çocukmuş, cama çıkmış. Hemen alıp çıkmışlar.. Babam bakmış çocuk hüngür hüngür ağlıyor. Korkma falan derken çocuk kedisinin içerde kaldığını söylemiş. Babamlar da hemen gelen itfaiyeye söylemişler. Galiba kedi dumandan bayılmış. Patates kızartırken alev almış, yanmış ev..

Babam bu olayı telefonda anlattığında o kadar mutlu oldum ki.. Kahraman olma isteğim ve bir yerlerde bir şey oluyorsa oraya mutlaka atılma isteğimin babamdan olduğuna emin de oldum. Annem umursamaz yürür giderdi çünkü. Ben de yardım etme aşkıyla koşardım. 

Yardım etmek harika bir duygu. Ben bu duyguyu babamdan öğrendim. O huzuru bir çok kez hissettim. Umarım birbirimize yardım ettiğimiz, birlik olduğumuz, birbirimizin olumsuz veya eksik yanlarıyla dalga geçmek yerine onları örttüğümüz nice günlerimiz olur.

Kendinize çok iyi bakın, yardım etmekle kalın :)

Yorumlar

  1. Babalar ille kahramandır :)

    YanıtlaSil
  2. Ne güzel bir duygu bu.. özellikle kız çocuklar için babalar daimi kahramandırlar.. :)

    YanıtlaSil
  3. Babacığının ne kadar iyi olduğunu daha önce anlattıklarından dolayı biliyordum, bununla da iyice pekişti :)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bi sesin çıksın..