Günlük-8


Bazen insan kendini inanılmaz yalnız hissediyor. Bugün tıpkı benim başıma geldiği gibi.. Ve en büyük korkumun yalnız kalmak olduğunu hatırlıyorum hemen. Çocukluğumdan beri asla yalnız kalmayan, kalmamaya çalışan beni hatırlıyorum. Yaşadığım en büyük yalnızlık aklıma geldikçe daha çok nefret ediyorum.

Küçük yaşlarda yaşamış olduğum yanlış anlama sonucu, ailemi kaybettiğimi sanıp koskoca dünyada daha da ufalıp minicik olduğum ve yalnızlıktan ölmenin var olmadığı kadar, o duyguyu hissettirdiği o zamanları hatırladım yine. Ölmemiştim yalnızlıktan ama ölmenin ne demek olduğunu anlamıştım. Kimsenin olmadığını bilmenin vermiş olduğu o iğrenç duygusuzluk duygusu.

Eskisi gibi değil hiç bir şey. Az önce lise yıllığımı okudum da, ne kadar karamsar, ne kadar can sıkıntıları ile dolu bir insanmışım. Sonraları düzeldim sandım. Düzelmeyi insanlarla iletişime geçerek buldum. Yalnız kalmaktan uzaklaşarak. Ne kadar çok konuşursam, o kadar çok yalnız kalmıyordum. 

Çok da yorgun hissediyor insan.. Sanki çok uzun zamandır hiç tatil yapmamışım gibi.. Ya da hep tatildeymişim gibi. Aslında bir çok şeyi düşünüyormuşum ve düşünmekten beyin hücrelerimi yakmışım gibi, ya da hiç düşünmeyip tüm beynimi öldürmüşüm gibi.. İçim kendi kendine paramparça olmuş da tüm parçalar es kaza ayakta kalmış organlarıma zarar veriyormuş gibi ya da mutluluktan ölecekmişim gibi.. İkisinin ortası asla olmayacak gibi. Ya orada kalacağım , ya da burada gibi.. Siyah ile beyaz gibi. 

Yalnızlığın getirdiği şu "hiç bir işe yaramıyormuşum" hissi gibi, ya da kimsenin umrunda değil gibi. Yok efendim, odaklanamıyorum gibi. Zaten şu elimi her suya soktuğumda neden acıdığını anlamayıp, şimdi kabuk tutmuş yarayı fark etmem gibi.. Bir yerlerde bir şeyler var gibi..

Yorumlar

  1. Çağımızın hastalığı galiba, yalnız değilsiniz.

    YanıtlaSil
  2. Yalnız olupta yalnızlığının farkına varmak çok elem verici, nokta...:(

    YanıtlaSil
  3. o eskiden yaşadığın şey nasıl bişiydi kii yaaa bu kadar yer etmiş sendee.

    YanıtlaSil
  4. Eskiden yaşadığın şeyi düşündükçe ben bile etkileniyorum Büşra, seni düşünemiyorum bile.

    YanıtlaSil
  5. Blogunu yeni keşfettim dolayısıyla neler yaşadın başından neler geçti bilmiyorum ama yalnız olmadığını belirtmek istedim. Eğer izin verirsen seni sevecek senin yanında olacak çok kişi gün yüzüne çıkacaktır.

    YanıtlaSil
  6. O hiçbir işe yaramıyormuş gibi hissetmekten aldım bir dal sigara...

    YanıtlaSil
  7. Bende blogunuza yeni gelenlerdenim başınıza ne geldi bilmiyorum ama bu yalnızlık meselesinde tek değilsiniz insan istiyor yanına bir sırdaş,bir yoldaş her daim..

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bi sesin çıksın..