Değersizlik.

Geçenlerde bir arkadaşımla konuşuyorduk. Aniden durdu ve 'kendimi çok değersiz hissediyorum' dedi. Ağlamaya başladı neden sonra. Anlam veremedim. Dinlediğimiz müzikten etkilendiğini düşündüm. Kendi çapımda onu aptal yerine de koydum. Fakat bilmiyordum ki değersizlik bunca can acıtır.

Okuyan bilir,okumayan için söyleyim üçüncü üniversitemden de mezun oldum çok şükür. Mezuniyet törenine gitme gibi bir planım yoktu,hevesim de kalmadı sonuçta gençler eğlensin. Fakat geçen gün hocam arayıp bölüm birincisi olduğumu katılmamın çok iyi olacağını söyledi. Hemen annemi aradım. Sevindi fakat o gün başka bi işleri olduğu için katılamayacaklarını ekledi. Sanırım onlar da heveslerinş almıştı. İnanılmaz üzüldüm. Ama hani öyle böyle değil. Başka insanların adıma olan sevincini gördükçe daha da değersiz hissediyorum.

  • Derken tam hazmettim, a kişisi pazar günü için arkadaşlarıyla plan yaptığını ve iftar için felan beklememi söyledi. O an da aynı şoktan yaşadım. Çünkü o gün de benim doğum günümdü. Ne kadar önem verdiğimi beni ufacık tanıyanlar bile bilirdi oysa.
 kendimi bunca kötü hissettiğim başka günler de olmuştu fakat ciddi mana da değersizlik hissi bu kadar ağır basmamıştı. İstedim şeylerin hiç birinin olmaması, kendimi sokağın ortasına bırakılmış ve sabahları belediye aracının gelip almasını bekleyen, içindekiler yüzünden kokuşmuş bir çöp gibi hissediyorum. Kesinlikle güven konusunda kimse beni yanıltmıyor. Ve bir ses tüm güzelliğiyle dönmüş,ufak fısıltıyla ekliyor 'kimseye güvenmemekte haklısın'

Yorumlar

  1. A kişisinin bir sürprizi mi vardı acaba diye düşünmedim değil.
    Bazen en yakınımızdakiler başkasının düşündüğü kadar düşünemiyor bizi maalesef.
    Karşı tarafın düşüncesizliği de bizde değersizlik hissi uyandırıyor haliyle. Oysa belki de ufacık bir dalgınlık ya da basiret bağlanması dediğimiz mesele hepsi.
    Umarım, sevdiklerin en kısa zamanda gönlünü almayı becerirler. Sıkma canını.. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. a kişisini tanımasam ben de aynısından düşünürdüm fakat öylew değil maalesef :D

      Sil
    2. Halbuki programlarımı iptal edip bütün günümüde sana ayırmıştım ama :(

      Sil
    3. hahaha evet öyle olmuştu :))

      Sil
  2. Çok üzülmüşsün belli ki. En yakınlarımız canımızı en çok acıtanlar oluyor hep; çünkü onların bizi kırabileceklerini düşünmüyoruz, güveniyoruz onlara ve savunmasız kalıyoruz.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. kesinlikle tam anlamıyla bu oluyor. zaten değer vermediğin insanların seni üzmesi imkansız :/

      Sil
  3. "Güvenecek birilerinin kalmadığı gün kendime de güvenmeyi bıraktım." Çok üzülmüşsünüz ne yazık umarım değersizlik hissi bir daha bu kadar bastırmaz...

    YanıtlaSil
  4. Hayat bazı şeyleri çok net ve acıtarak gösteriyor ne yazık ki ve Umarım çabucak bu hislerden kurtulursun.Kendi çapımda insanların begenisi ve desteğini her zaman ikinci derecede önem vermeye çalışarak bu konuda kırılmaları azaltıyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. artık ben de öyle yapacağım sanırım. en mantıklı hareket o olsa gerek :)

      Sil

Yorum Gönder

Bi sesin çıksın..