Babalar ve Kızları

Erkek çocuğu annesine, kız çocuğu da babasına düşkün olurmuş. Düşkünlük, bildiğimiz manada kullanılmaz burada. Gerçekten ağır severseniz babanızı, işte o zaman düşkün olursunuz.

Baba sevgisi bir yanadır, diğer tüm sevgiler başka bir yana. Tabii anne sevgisi de ayrıdır. Fakat babaya karşı duyulan çok daha başkadır. Babaların da kız çocuklarına..

Şimdi burada babama olan sevgimden bahsetmek isterdim fakat öyle bir dünya yok. Babam her şeyi halledebilen, her zaman arkamda olan, bana sonsuz güveni olan, beni asla üzmeyen, ilk kahramanım şu hayatta. Babamın bana olan sevgisini, kendimi bildim bileli gözlerinin bana bakınca parıldıyan karalığından hissetmişimdir. Ne zaman gözlerinin taa içine baksam, tüm sevecenliğinin farkına varıp; sevginin gerçek anlamını anlamışımdır.

Evimden her uzaklaştığımda, yatağımdan önce babamı özlerdim. Hala öyle. Eve gider gitmez babamı soruyorum. Hatta annemi aradığımda bile, babam işte de olsa ikinci cümlem babam nasıl? oluyor. Babama olan düşkünlüğümden olacak ki yetimlere ayrı bir hisleniyorum. İhh yetim programında fotoğraf çekerken, neyim var neyim yoksa onlara vermek istemiştim. Çünkü onların en önemli değeri yoktu, babaları.. Düştüklerinde kaldıracakları, ihtiyaçlarını alacak, oturup dinleyecek ve her uzağa gittiğinde arkasını dönüp baktığında onu sevgi dolu gözlerle bekleyecek bir babaları yoktu. Varımız yoğumuzla baba özlemini gidermeliydik yetimlere karşı.. Sanırım yetimler bu yüzden bu kadar önemli. Çünkü bu kadar önemli olan babaları yok.

Babamın yurt dışından geldiğinde havaalanında ma'aile beklerken tüm insanları yarıp "Kızım nerde, nerde kızım?" diye aranırken beni görüp aniden sarılıp ağlaması hala içimdedir misal. Bir baba özlemekten ağlar mı? Benim ki ağlar. Beni de ağlatır. Eve geldiğinde kapıyı açtığımda hala beni 3 yaşında kapıyı açan kızı gibi karşılayan kişidir benim babam. Hala prensesim der, hala prenses gibi hissettirir. Hala tek göz ağırısı gibi davranır. İsteklerimin baş harfini duyunca sonunu getirmeden yerine getirir. Öyle bir adamdır benim babam. Sinirlenir, bağırır bazen. Ama o kadar tatlıdır ki bağırırken, ben gülerim. Sonra aniden kahkahayı basarız. Yada odalara dağılır, 2 saat birbirimizin yüzüne bakmayız ama geçer. Çünkü baba-kız olmak bunu gerektirir.

Diyeceğim o ki,babalar ve kızları çok özeldir. Kızlar babalarını annelerinden bile kıskanır. Babalar da kızlarını. Fakat bu çok büyük sevgilerden ileri gelir. Agresif olduğunuz , birbirinizi kırdığınız günler olsa bile; babanızı çok sevin. Babanızın değerini bilin.

Yorumlar

  1. Ah olsa da bilsem. Ama onun bana ogrettikleri bana verdikleri sayesinde güçlüyüm babası iyi olan şanslı insanlardan biri olduğum için sükrediyorum.

    YanıtlaSil
  2. Allah babaciğına uzun ömür versin, sağlıklı, huzurlu, mutlu :-)

    YanıtlaSil
  3. Sizin sevginiz karşılıklıymış. Allah babana uzun sağlıklı ömür versin.

    YanıtlaSil
  4. canımm!

    kendimi oku gibi oldum çünkü bizim evdede aynı durum mevcut.

    babalar ve kızları özeldir.
    baba sevgisi çook güzeldir!

    YanıtlaSil
  5. Babamla ilişkimiz bir çok kötü bir çok iyi olsa da yazında anlattığın şeylere benzer şeyleri yaşamışlığımız çok.Herhalde bende en çok ondan etkileniyorum :)

    YanıtlaSil
  6. Ben annemle bu moddayım :)
    Babama hiç ďüşkünlüğüm yok:)
    Herkesin uyduğu bu teori bana uymuyor:) hihihi

    YanıtlaSil
  7. Babalar candır ama yaa :( fakat bu teze antitez olarak annesine aşırı düşkün arkadaşlarım da mevcut tabi :)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bi sesin çıksın..