Bazen insan, yalnız hissediyor kendini bir an. Zamandan ve mekandan kaçmak ve yalnızlaşmak istiyor insan. Bazen beklentileri olmuşor, olanlar kendi benliğiyel örtüşmüyor, bir çıkmaz sokakta duvarlar üstüne üstüne geliyor. Aklın başından gidiyor, duygu yoğunluğunda sen sen olmaktan çıkıyorsun. Aklı selim biri olmalı, seni dinlemeli, bu duygu sarmalından kurtulmalısın. Isırık bir haram meyvenin kurbanı olmamalısın.
2012 yılının Kasımında son bir kez, hayatımda kim var kim yok zorlayarak aradım ulaştım, "niye aramıyorsunuz" diye hesaba çektim.
Vakit oldu 2014 yılının Aralığı. Bu süre içinde sadece iki arkadaşım aradı. Birisi kpss için mezuniyet yılımızı soramaya aramıştı, diğeri "hacı ne oldun sen öldün mü kaldın mı" diye aramıştı.
İki yıldır bankalardan ve Yunan bacılardan (+306 telefonlar:) ) başka kimsenin seni aramadığını düşünse :)
Ben mesela köpekler gibi, eşşşşekler gibi özlüyorum o arkadaşlarımı, oturup iki kelam etmeyi, ettiğim günleri, muhabbetleri... Ama aramam, hele şu saatten sonra hiç hiç aramam. Hakettiğim özürü almayı geçtim, alsam da aramam.
Hatırlarsan o Manas Destanı uzunluğundaki mailimde bunların hepsine değinmiştim :) Neden? Çünkü senin benden toz zerresi ile mısır piramitleri yelpazesi arasında herhangi bir beklentin yoktu :))
Hasılı benden sana tavsiye, benimkisi gibi ciddi ciddi psikotik depresyonu göze almaya cesaretin varsa sen de herkesi sil, içini dökecek bir karınca yavrusu bile bulama, epi topu iki yıl kahrolursun, sonrası kocaman bir rahatlık, karşına Sülün Osman bile çıksa bir daha kimse sana kazık mazık atamaz, hele "dost kazığı" diye birşey asla kalmaz!!
Not: Yazının konusu Marksist ekonominin kuramsal sorunları olsaydı yada Uruguy Pezetasının parite değeri olsaydı, hatta Narwhal'lerin kronik karaciğer yağlanmalarına karşı çözüm bile olsaydı ben konuyu bir şekilde buraya bağlayacaktım, onu da söyleyim.
Şu an etrafımda elimle tutulur tek arkadaşımın kalmamış olmasına sevinesim geldi yalnız yazdıklarını okyunca. tabi eski yazdıkların da aklıma çark etti birden. şanslıymışım dedim. teşekkür ederim :)
Bazen insan, yalnız hissediyor kendini bir an. Zamandan ve mekandan kaçmak ve yalnızlaşmak istiyor insan. Bazen beklentileri olmuşor, olanlar kendi benliğiyel örtüşmüyor, bir çıkmaz sokakta duvarlar üstüne üstüne geliyor. Aklın başından gidiyor, duygu yoğunluğunda sen sen olmaktan çıkıyorsun. Aklı selim biri olmalı, seni dinlemeli, bu duygu sarmalından kurtulmalısın. Isırık bir haram meyvenin kurbanı olmamalısın.
YanıtlaSil2012 yılının Kasımında son bir kez, hayatımda kim var kim yok zorlayarak aradım ulaştım, "niye aramıyorsunuz" diye hesaba çektim.
YanıtlaSilVakit oldu 2014 yılının Aralığı. Bu süre içinde sadece iki arkadaşım aradı. Birisi kpss için mezuniyet yılımızı soramaya aramıştı, diğeri "hacı ne oldun sen öldün mü kaldın mı" diye aramıştı.
İki yıldır bankalardan ve Yunan bacılardan (+306 telefonlar:) ) başka kimsenin seni aramadığını düşünse :)
Ben mesela köpekler gibi, eşşşşekler gibi özlüyorum o arkadaşlarımı, oturup iki kelam etmeyi, ettiğim günleri, muhabbetleri... Ama aramam, hele şu saatten sonra hiç hiç aramam. Hakettiğim özürü almayı geçtim, alsam da aramam.
Hatırlarsan o Manas Destanı uzunluğundaki mailimde bunların hepsine değinmiştim :) Neden? Çünkü senin benden toz zerresi ile mısır piramitleri yelpazesi arasında herhangi bir beklentin yoktu :))
Hasılı benden sana tavsiye, benimkisi gibi ciddi ciddi psikotik depresyonu göze almaya cesaretin varsa sen de herkesi sil, içini dökecek bir karınca yavrusu bile bulama, epi topu iki yıl kahrolursun, sonrası kocaman bir rahatlık, karşına Sülün Osman bile çıksa bir daha kimse sana kazık mazık atamaz, hele "dost kazığı" diye birşey asla kalmaz!!
Not: Yazının konusu Marksist ekonominin kuramsal sorunları olsaydı yada Uruguy Pezetasının parite değeri olsaydı, hatta Narwhal'lerin kronik karaciğer yağlanmalarına karşı çözüm bile olsaydı ben konuyu bir şekilde buraya bağlayacaktım, onu da söyleyim.
Manyak mıyım? Aaeevet :)
Şu an etrafımda elimle tutulur tek arkadaşımın kalmamış olmasına sevinesim geldi yalnız yazdıklarını okyunca. tabi eski yazdıkların da aklıma çark etti birden. şanslıymışım dedim. teşekkür ederim :)
YanıtlaSilKonuşmaya ihtiyacın olduğunda beklerim kizsalseyler33@gmail.com :)
YanıtlaSil