Eskidendi,yeniden.

Hayat ilginç tevafuklarla dolu gerçekten. Tevafuk dememe kızan insanlar vardı bir zamanlar. Yapacak bi'şey yoktu. Çünkü ben tesadüflere inanmazdım, tevafuklara inanırdım. Ve milyonlarca tevafukla karşılaştım şu yaşa gelene kadar. İşte onlardan bi'tanesi de bugün başıma geldi.

Lise yıllarım hayatımın en güzel okul dönemiydi. Hani hep söylerim, yine söyleyeceğim. Lise yıllarım bir başkaydı. Tüm geçişlerin olduğu, tüm iyi dönemleri geçirdiğim ve en muhteşem insanları tanıdığım..

Geçenlerde oturdum, hesapladım. Öğretim hayatım boyunca 100'e yakın öğretmenim olmuş ama "hoca"larım başkaymış lisede. Neyse, mevzu bu değil zaten. Lisedeyken çok iyi geçindiğim 4 arkadaşım vardı. Bir tanesinin nikah şahidi oldum, bir tanesi nikahına bile davet etmedi, bir tanesinin nikahına gitmedim diye beni dostluktan silip attı, bir tanesi ise müzisyen oldu ve sahne aldığı yerlere gidemediğimden görüşemedik. Fakat gel gör ki, bugün o arkadaşla karşılaştık. 

X kişisi ile birlikte Mecidiyeköy'deydik. Aradığı kitabı bulamadığımız için Beşiktaş'a geçtik. X kişisi büfeden bi'şey almak için yanımdan ayrıldığı sırada müzisyen olan q arkadaşımı gördüm. Ama gördüğüme inanılmaz sevindim. Yani sanki yıllardır görmediğim kardeşime tekrar kavuşmuş gibi oldum. Yanıma geldi, samimi bir şekilde selamlaştık. Bunu gören x kişisi inanılmaz sinirlenmiş olsa da q ile yaklaşık 40 dakikalık bir ayak üstü muhabbete tutulduk. "İşin vardır, tutmayım seni" desem de "Yıllardır görüşemedik, dur bi. Zaten bir daha görüşmemizde şu öldü, bu öldü " deriz diye de ekledi.

Yılların eskitemediği muhteşem muhabbetimizi özlemiştim. Kahkahalarla karışık bir sürü geçmişi yad'ettik. Bir sürü şeyden bahsettik. Binlerce hayranı olan q kişisinin hala eskisi kadar candan olması muhteşemdi. Hani bir önceki yazımda bahsetmiştim ya; eskileri hatırladığımda hep mutlu oluyorum diye. Heh işte bundan bahsediyordum. Bir gün bir yerlerde karşılaştığımda, yüzümü yere eğip görmek istemediğim insanlar yok. Yalnızca bir kişi var -ki sanırım bu da %100'lük bir başarı oranında bile var olması gereken %1'lik yanılma payıdır. 

Kendinize iyi bakın dostlar! Dostlarınıza da.. Geçmişinizde varsa üzdüğünüz, kırdığınız birileri; mutlaka konuşup halledin. Emin olun, düzeltilmeyecek hiç bir şey yok hayatta. Şimdi kendinize iyi bakın! 

Yorumlar

  1. çok haklısın gerçekten, ama ben daha lkiseyi bitireli iki yıl odu biribirmizi çoktan unuttuk gitti. çok yıllar sonra ne olr hiç bilemiyorum. bu üzüyor tabi insanı bir zamanlar çok değer verdiği insana aynı değeri verememk ve ondanda değer görememek

    YanıtlaSil
  2. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  3. kesinlikle tesadüf değil tevafuk :)
    ahh o lise yılları yok mu..
    o X kişilikler çok özlenir be :)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bi sesin çıksın..