Bu yazıyı dostuma yazdım.

Hadi ama! Hiç birimiz psikopat doğmamıştık. Yaşadıklarımız bizleri bu yerlere getirdi. Oturduk, düşündük. Ne yapabilirdik? Hiç bi'şey.

İnsan hiç bi'şey yapamıyorken bile bi'şeyleri yapabildiğini keşfetti sonra. Oturdu liste yaptı. Herkes ölmeden önce yapması gereken şeyleri yaparken, O ölmeden önce öldürmesi gerekenlerin listesini yaptı. Sonra tek tek hepsini öldürdü. Önce kafasında öldürdü. Sonrasına takmadı zaten. Sonrası önemli değildi. Çünkü zaten kafasında varsalar yaşıyorlardı. Yoksalar yoktular.

İnsan bilinçli bir varlık olduğu sürece aptallığının üzerini örtmeye kalp sızısı adı altında yatıp duruyordu. Kolayına geliyordu belki de. İnsanın kalbi vardı ve acıyordu. Beyni bu durumda hiç bi'şey yapmıyordu. Ya da öyle sanıyordu. Aslında bilmiyordu ki insan, yaşadığı acıların her biri beyninden geliyordu. Kalp sızısı diye bi'şey yoktu. Yalnızca öldürememek vardı. Öldürseydi, her şey bitecekti.

İnsanın kafasındakini öldürmesi, gerçek hayatta öldürmesi kadar kolay değildi. Gerçek hayatta, çekerdi tetiği bitirirdi işini. Fakat kafada öyle olmuyordu o. Eğer kafasında öldüremediyse, gerçek hayatta ne kadar öldürürse öldürseydi, hiç bi'şeye yaramayacaktı o. Peki ya kafasında nasıl öldürecekti?

Asıl mevzu buydu. Kafanda öldürmek. Dostuma sözüm! Sen bunları kafanda öldüreceksin. Her bi'şeyi. Bırak gerçek hayatta, kendi gerçekliklerinde kıvranıp dursunlar. Senin beyninin kıvrımlarından geçmesin onlarla alakalı hiç bi'şey. Zira geçtikçe tüm kan akışına etkisini bırakıp, damarlarında isteksizce dolanıp duruyor. Durdukça rahatını da bozuyor, eminim. E o halde ne mi yapacaksın? Öldür gitsin. Bitti kelimesinin beş harfine sığın. Devamsızlığın arkasından git. Otur ve düşün son kez. Ama o kadar son kez olsun ki, bir daha isimleri duyduğun an "O kimdi ya "düşünmek zorunda kal! Hadi terk et şimdi kafanın içindeki tüm pişmanlıkları, keşkeleri ve diğer şöyle olsaydı'ları. Zira hiç bi'şey öyle olmadı, düşündükçe de oldurabilecek niteliğe sahip değilsin. E o zaman terket bitsin! Arkana sakın bakma! Arkasına yalnızca arkasına bakmak zorunda kalanlar bakar. Sen değilsin!

Yorumlar

  1. Harika yazmışsın.
    Ellerine sağlık ;)

    YanıtlaSil
  2. duygu ve dğşğnceleri bitirmek kolay olmuyor. bıraıp gidemiyorsun, git deyince gitmiyor.. kafada öldürmek söylendiği kadar kolay bir terim değil ne yazık ki..

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bi sesin çıksın..