Korku filmleri klişeleri.

Beni tanıyan herkes korku filmlerini ne kadar sevdiğimi bilir. Bilmiyorsa da bilsin bi zahmet. Az önce 3 korku filmini peş peşe izleyip, psikolojimi bozdum demek isterdim ama hayır! Bozmadım sayın izleyici. Aksine, klişeler gözüme takıldı. Hep aynı şeyler..

Mutlaka baş rol donuk bir tiptir. Hani sen ben gibi normal bir hayatı yoktur onun. Bir yaşanmışlığı vardır. Psikolojisi bozuktur. Ya ailevi bi'şeyler yaşamıştır, ya da geçmişinde kaçtığı bir olayı vardır. Bu yüzden asla gülmez. Hep somurtur. Eğer çocuksa bu, mutlaka saçma sapan resimler çizer. Ulu orta anlamsız cümleler kurar. Uzaklara dalar..

Ayçiçeği tarlası kullanılır. İzlediğim 5 filmde de bunun kullanılması gerçekten şaşırtıcı. Ay çiçeklerinin esprisini çözemedim bi türlü. Muhtemelen boyları uzun olduğu için tercih ediliyor. Fakat itici.

Ev 3 katlı olmak zorundadır. Bu olmazsa olmaz. Koskoca evde yaşar bizim mağdur ailemiz. Ve hep yeni taşınırlar o eve. Eve güle oynaya gelirler fakat ertesi günden başlar o garip olaylar. Mutlaka o evin alt katına inen bir kapısı vardır. O kapı hep bir koridordan geçer. Oradan sesler gelir ve her seferinde geri zekalı başrol oraya doğru ilerler. İlk ilerlemesinde asla karşısına öcü çıkmaz. Mutlaka ikincisinde falan çıkar. Bolca efekt ve ses kullanılır. Zaten korku filmlerinden korkma sebebi, o seslerdir. Asla gördükleriniz değil!

Bir kere müstehcen sahne olmak zorundadır. Gideri bu şekilde olur heralde korku filmlerinin. Başrolümüzün başına gelecekler hep ondan sonra başlar. Kurgunun gelişmesi ve sonucuna uzunca bir yolculuk başlar.

Karanlık bir yere girildiğinde hep ellerindeki fenerin pili biter. Pili bitmese bile önce kesik kesik, sonra tamamen gider o ışık. Nedense hep bozuktur ve yıl olur 2013 ve hala cep telefonu yoktur korku filmindeki insancıkların. 3 katlı ev alacak parayı bulurlar ama bir ayfon alamazlar.

Mutlaka yerler gıcırdar. Duvarlar eskidir. Bir yerlerden su sızıntıları vardır.

Kapı arkaları, dolap içleri, sandık içleri çok tehlikelidir. Hep oralarda pusu kurmuş bir varlık vardır. Ya da aynadaki yansımada da olabilir o. Ya da başrolün ensesinde bir nefes olarak da karşımıza çıkar. O korkutucu varlık mutlaka emekleyerek yürür. Böcek gibi sürünür. Duvarlardan çıkar. Karanlıktan gelir.

Korkutucu olduğuna inandıklarından olsa gerek, hep yüz beyazdır. Korku filmlerinin rengini de canlı yapmazlar. Kontrast ayarlarıyla sağlam oynanır. 

Bataklık, çukur, kuyu, deniz, göl gibi yerler çokça kullanılır. Ev dağ başındadır. Mutlaka ipsiz sapsız bir yerdesinizdir. (39. Dosya , Halka  ve Şeytan hariç ) 

Eğer es kaza cep telefonu varsa başrolün, mutlaka şarjı yoktur veya çekmez. Orası henüz Turkcell'in çekim gücünden habersiz tabi, normal.

Asla korku filminin başrolünü erkek olarak göremezsiniz. Hep bilinçaltına verilmek istenen imaj korkan, ezilen ve güçsüz kadın veya çocuklar kullanılır.

Yürürken aniden boşluğa düşmek veya birden ekranın kararması gibi bi'çok klişe söz konusu. İşte bu yüzdendir ki korku filmleri sevilmez. Hee bir de hayvanların kullanıldığı ve benim 12 yaşında(olabildiğince geç) yüzmeyi öğrenmeme sebep olan Pirana gibi filmler vardır ki bunlar akıllara zarardır. Derin denizlerde hala ayaklarımı bi'şeyler kemirecek korkusu da vardır. Genelde köpek balıkları kullanılır.

Eee hala neden mi korku filmi izliyoruz? Yok efenim. Ben artık izlemiyorum. Çünkü hepsi birbirinin tekrarı, çalması vs'si.