Ivır Zıvır 62


Şimdilerde Emre Aydın dinliyorum. neden bilmiyorum ama hüzünlü olduğum zamanlarda beni en çok yansıtan şarkılar Emre aydın şarkıları. aslında ben genelde klasik, jazz falan dinliyorum ama işte insan efkarlanınca eskileri anıyor be..

Bu pazar günü eskileri çokça düşündüm. ailemle o kadar mutlu zamanlar geçirmişim ki, dışarıda hiç aramamışım mutluluğu. mutluluk garip bir duygu. benim gibi yengeç burcu için hele, çok garip. olmazsa olmazım sanırım. 

hayat bize size ve onlara güzel. yani genelde öyle. geçenlerde çok moralim bozulmuş can dostum güzel insan Vildan ile buluşmuştum. bir sürü şey anlatmış, konuşmuş vatanı milleti kurtarmış Bakırköy dolaylarında geziyorduk. Pek bilmiyorum oraları, meydan gibi bir yerden geçerken sağ tarafta bir inşaat vardı. inşaata dönerek "bu ne acaba, ne yapacaklar burada, of çok sıkıldım herşeyden" dedim.Vildan beni durdurdu. Sol tarafta yükselen ağaçları gösterdi. "Şunları görüyor musun" dedi parmağını uzatarak. Ben de baktım. Gerçekten harikaydılar. Yemyeşil, o kalabalığın kirliliğin ve pasın içinde muhteşem gözüküyorlardır "Çok güzellerr" dedim ağzımı yaya yaya. "Heh işte, orası mezarlık" dedi. "Şimdi tekrar düşün, şu an yaşadığın hayata tekrar bak" dedi. Baktım. Ve ne diyeceğimi bilemedim. Mezarlık düşüncesi bile tüylerimi diken diken etmeyi başardı..

Sizleri bilmem ama ölümden deli gibi korkan bir insanım ben. Sanırım henüz zamanım gelmedi, Allah gecimden versin. Gelince gitmek ister çünkü insan. Ya da asla hazır hissetmez misin? Aslında bu bir bitiş değil yeni bir başlangıç, bir kavuşma anı biliyorum. Fakat yine de bilinmezliklerle dolu olduğunu da biliyorum. düşünmemeye çalışıyorum, düşünmedikçe dünyalık işlere dalıyorum. misal oturup neden yurt dışında çeşitli ülkeleri göremedim, yeni insanlarla neden tanışamadım diye üzülüyorum.

üzülmek için sebep ararsanız mutlaka bulursunuz. bunu da kendimden biliyorum. depresyona girmek benim için çocuk oyuncağı. ama gerçek depresyon. öyle güldüğüme falan bakmayın. akşam 11 de uyuyup öğle 12 buçukta uyanıp hala uykusunu alamama depresyonu. aslına bakarsanız yataktan hiç çıkmama durumu. ya çok yeme, ya da hiç yememe sorunu. bitiyorum sanırım az kaldı..

hele bir de Ataköy de görevlendirildiğimi öğrendim ya, dedim kafayı yicem heralde az kalıcak. bakırköy ün oradaki ataköy değil. navigasyona yazdığımda sultanbeyli falan gördüm. nasıl gideceğim, gidersem nasıl döneceğim hiç bilmiyorum. 

of be, evet günlük bu. ohhhh sefam olsun, yazdım rahatladım valla.

Yorumlar

  1. Hayat kısa ve bu anların birdaha geri gelmeyecek;dinlere ve semavi varlığa inancı olmayan bir vatandaş olarak şunu söyleyebilirim ki başka dünyada yok o yüzden depresyona girecek vakitte yok, hayatının tadını çıkar :)
    İlaveten herhangi bi dini inanca mensup olmadığımı şuan duyduğunda veya semavi varlık inancım olmadığımı duyunca yazın ile alakalı şunu geçiriyorsundur belki aklında. "Eee ölünce ne oluyor o zaman?"
    -Şöyle ki: GAME OVER :D :) :)

    Mutlu,keyif dolu bir ömür dilerim sana :)
    Saygılarımla...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. yok işte ona da inanmıyorum :) yani asıl öldükten sonra başlıcak ama nerde? :)

      Sil
  2. Kolay gele Büşra,adını sanını bilmediğin yerlere görevlendirmeyle girmek nedir çok çok iyi bilirim.Daha bir yıl önce emekli olmama bir ay kala Orhanlı-Aydılı diye bir yerlere gittim ki,sadece adı İstanbul'du.Gelip geçiyor,üzülme,hayat bu,diz boyu haksızlık.Ve hayret ettim,sen inancı kuvvetli bir insansın ve ölümden korkuyorsun,şaşırdım.Zannederdim ki,tam teslimiyet içinde olan kişi ölümden korkmaz.Demek hepimizde aynı korkular var.Bilinmezlikten korkmak.İnancı tam olan kişi için orası bilinmez değildir diye düşünürdüm,demek öyle olmuyormuş.Samimi olarak yazıyorum bunları,sakın kızma.Demek hep aynı korkulara sahibiz.Baharla birlikte depresif duygular tavan yapıyor,üzülme,geçer.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. aslında ölümden sonrasından korkuyorum Sevdacım. yani ya cennet değil de cehennemse yerim? sonuçta burası cehennemden iyidir. sonra cenneti düşünüp seviniyorum. bilemiyorum işte nerede oradaki yerim. bilinmezliklerle dolu bir koridor ve sonucu kestiremiyor olmak beni oldukça ürkütüyor. hareketlerime dikkat ediyorum evet ama ya yetmiyorsa :(

      umarım geçer hepimizin depresiflikleri. seni ve yorumunu görünce ayrı bir seviniyorum bu arada :) bir de Handan var. siz ikiniz yazınca heyecanlanıyorum :))

      Sil
    2. Oy kıyamam ya,nasıl gurur okşayıcı bir övgü bu...Bu kadar kıymet verdiğini bilsem her yayınına yazarım yorum,okuyorum tabi her yazdığını ama bazen yorum yazmıyorum.Bundan kelli hepsine yazacağım,kıyamam ya.Bir de kendime çok güldüm,benim korkum çlünce ne olacağını tam bilmemekten,senin korkun sa,ya eksik kaldıysam da cennetlik değilsemmiş meğerse.Yani sen ölmekten değil,cehenneme şöyle bir uğramaktan korkuyormuşsun.Dervişin fikri neyse zikri odur ya, en senin korkunu da kendim gibi algılamışım.Hihihihihi,bildiğime emin olduğum tek şey var,canlı cansız ne varsa,saygılı ve yardımcı davrandıysan bir şekilde cennette yerin olacak.Korkma kız,sen bize el sallarsın oradan 😀

      Sil
    3. O Handan ben miyim :) Ne güzel birbirimizin hayatına küçücük de olsa olumlu dokunuşlar yapmak :)

      Sil
    4. evettt o sensin Handan :)) çok teşekkür ederim ^^

      Şeyda Şahin, yaaa ama öyle yazınca çook utandım. Çoook teşekkür ederim tekrardan değerli yorumların için. Ayrıca hep birlikte cennette buluşuruz inşallahh. :)

      Sil
    5. Amin inşallah Allahım utandırmasın.

      Sil
  3. "Sanırım henüz zamanım gelmedi, Allah gecimden versin. Gelince gitmek ister çünkü insan. " :)))

    YanıtlaSil
  4. Serbest çalışan birisi değil miydin Hoca'M, atanmak nedir, anlamadım doğrusu?

    Ölüm büyük muamma, boyut değiştirmek, daha başlar iken Azrail Aleyhisselâm'ı görmek, ruhunu teslim etmek ve kabir çukuru, börtü böcek, farklı bir tasavvur ve ürkütücü, Allah (cc) yardımcımız olsun...:(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ha aynı zamanda eğitim bilimlerindeyim de. :( öğretmenlik ataması :(

      öldükten sonrası korkutuyor beni işte, cennet cehennem ikilisinden hangisi beni karşılayacak acaba :(

      Sil
  5. Rahatladıysanız ne güzel :)) Yazdıklarınıza katılıyorum gerçekten, Sevgiler...:))

    YanıtlaSil
  6. Ben de geçenlerde benzerlerini düşündüm. Gezeceğimiz yerler, okuyacağımız kitaplar var. Zamana ihtiyacımız var :D Yengeç olduğum için daha iyi anladım yazını, depresyona girmek benim içinde çok kolay. Çıkması ise tam tersi :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ya yengeç burcu tam bir muamma, kendimden biliyorum. galiba biz depresyona özel ortaya çıkmış insanlarız :)

      Sil
  7. Bir gün işte çok ateşlenmiştim. Eve dönerken bindiğim tranvayda ayakta kaldım. Bir kaç durak sonra gözlerimin kararmaya başladığını hissettim. Hemen çantamdan kolonya çıkarttım, yüzüme sürdüm, kenardaki demire çılgınca yapıştım ve panik bir halde kendime gelmeye çalıştım. Derken koskocaman bir çiçek tarlasında huzur dolu bir ana geçiş yaptım. Panik halim, korkum hepsi bir anda bitmişti.. Ayağını çekin sesleriyle kendime geldiğimde bayılmış olduğumu fark ettim. Nasıl sıkı tutunduysam düşmemişim sadece diz çökmüşüm sanırım. Neyse asıl mesele o günden sonra ölüm bana güzel geldi. Hayatın tüm manasız sorunları geride kalacak, üzerimizden bir yük kalkmış gibi huzurla bambaşka bir yere ulaşacağız. Benimkisi çiçek tarlası olacak seninkisi huzur duyduğun bambaşka bir yer... Ve bilmiyorum belki de pek iyimserim, tabii ki bir sürü yaptığımız hatalar vardır ama yüreğimizde kötülük olmadığı sürece korkmamıza gerek olmadığını düşünüyorum. Esirgeyen ve bağışlayan Allahın adı ile başlıyoruz işlerimize, dikkat edersen korkutan ve cezalandıran değil...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. amiiiiinn Allah razı olsun, çoook teşekkür ederim.. İnşallah hepimizi hayırlı ölümler bekliyordur :)

      Sil
  8. Eskiden küçük şeyleri büyütebiliyordum. Şimdi ise sağlığım sıhhatim yerinde elimden geldiğince her yere yetmeye çalışırım inşallah diyorum. Artık ne kadar yetebilirsem.
    Küçüklükten beride mezardan korkmam. Babanne hikayeleriyle büyüdüm ben. Aman şehre girer yatacak yeri yoktur. Mezarlığa gider selam verir birinin onu korumasını temenni eder ve rahatça uykuya dalar. Seçtiği mezar sahibi onu korur. Bu hikayedeki mezarlık türbe vari bişey olmalı yoksa korunmak zor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. kesinlikle sağlığımız yerindeyken diğerleri hikaye :)

      Sil
  9. Çok severim Emre Aydın'ı. Yüzüne çarpa çarpa söyler yürektekileri.
    Ve hayat herşeye rağmen güzel...

    YanıtlaSil
  10. Bir iz bırakmalı insan
    Bir çocuk, bir eser
    Kaybolur bütün melankoliler

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bi sesin çıksın..