Bu bir üzüntü yazısıdır.


Bazen ne yazacağını bilemezsin.. Ben iki gündür yazıp yazıp siliyorum. Söyleyecek milyonlarca kelimem varken, sesimi kesip oturuyorum. Çünkü ne konuşursak, ne söylersek söyleyelim; kendini bilmezin biri gelip evinden herhangi bir iş için çıkan insana zarar verebiliyor. 

Havaalanı patlaması olmadan önce, metrobüsle Avcılar'a gidiyordum. Yolda giderken insanları yine her zamanki gibi izlemeye koyuldum. İşin ilginç yanı herkes mutluydu. Ellerinde telefon, ya biriyle mesajlaşıyor, ya komik bir video izliyor, ya da müzik dinliyorlardı. Herkeste bir tebessüm vardı. Huzurluyduk. 

Sanırım çekilmez olan bu. Başkalarının dayanamadığı bu. Zaten kendi içimizde bir sürü çürük elma varken, onlara rağmen yaşamaya çalışırken; bir de bizi hiç beklemediğimiz yerlerden vurmaya başladılar. Neden? Paraysa para, güçse güç. Ne istiyorsanız verelim de düşün şu milletin yakasından. Evlerinden hiç bir şeyden habersiz; hayat gayesi için çıkan insanları rahat bırakın. Yeterince tecavüzcüsü, çocuk tacizcisi, hırsızı, dolandırıcısı olan ülkemde zaten birbirimizle zar-zor geçiniyoruz. Bizi para ve cinsellik kölesi yapan sisteme her dakika zaten küfrediyoruz. Bir de size gerek yok.


Düşünsene burnunun dibinde bomba patlamış. Meslektaşlarının parçaları önüne düşmüş. Sen 100 liraya kontak açıyorsun. Esnaflık bu değil. İnsanlık demiyorum, çünkü yanından bile geçmiyor. Nerede bizim yardımseverliğimiz, nerede bizim dostluğumuz-kardeşliğimiz? 

Bombalar patladı. Hava alanında eşini-dostunu-akrabasını almaya giden, mesai yapan, hiç bir şeyden habersiz başka ülkeden ülkemize gelen insanlar hayatlarını kaybetti. Hep bu tip eylemler yapan insanların, öldürdükleri insanları tanısalar aslında ne kadar sevebileceklerini düşünürüm. Savaşlarda da.. Tanımadan, sırf birileri söyledi diye, hiç suçu olmayan, hiç bilmedikleri, ne olursa olsun istatistik sayı uğruna öldürdükleri o insanlarla aslında ne kadar da iyi dost olabileceklerini, çok iyi anlaşabileceklerini düşünürüm. Hani hep derler ya "seninle başka zaman, başka bir yerde, başka şartlar altında tanışsaydım aslında her şey çok farklı olurdu" diye. Kesinlikle öyle olurdu. 

İşte şu üst paragrafta anlattığıma merhamet diyoruz kısaca. İnsanların insanlara merhamet duygusu kalmadı. Keşke azıcık olsa. Keşke azıcıktan biraz daha fazla olsa. Bir insanı hayata getirmek kolay değil. Onu büyütebilmekte. O insana hayatını kurdurtmakta. Bir babayı-anayı veya kardeşi; arkadaşı ya da hayatınızda bir şekilde var olmuş bir insanı o şekilde kaybetmekte hiç kolay değil. Davanız ne, ne için yapıyorsunuz bilmiyorum ama; artık bu yaptığınıza bir son verin. Bu şekilde hiç bir şey çözümlenmez. Sadece istatistik bilgi olarak kalırsınız tarihte. Ha, benim dini inancıma göre; o kadarla da kalmazsınız. Allah bu eylemleri yapanlara elbette adaletli bir şekilde davranacaktır.

Yorumlar

  1. işte o çok sevdiğim kelimeler böyle anlarda benden nefret ediyor..
    diyecek bir şey yok çünkü. hiçbir şey betimleyemez bu öfkeyi

    YanıtlaSil
  2. Hayat gayesiyle didinenleri şer gayesiyle düşürenlere, bir de bunların sırtından cebini doldurmaya çalışanlara yazıklar...

    YanıtlaSil
  3. Şehidimiz var deyip milli bayramlarımızı kutlamayanların,parçalanmış kırk küsür insanın cesedinin gölgesinde bayram ilan ederek açılış yapması ,taksicinin aç gözlülüğünün açıklamasıdır bence.Baş - kuyruk hikayesi.İnsanı en yukarıda tutan bir dini savunduklarını ve yaşattıklarını idda edenlerin;insan ayırmada,talanda,kayırmada,aşağılamada,hak yemede vs. vs. de gösterdikleri üstün başarının meyveleridir taksicilerin yaptıkları.Kurban olduğum yaradanın emirleri,onun sevgili elçisi Muhammed'in ( SAV ) söylemleri neyi yasaklamışsa onu yapan,bir de yaptığını din adına yapıyormuşçasına fösterip insanları dinden soğutanların,bir şey okumayıp araştırmayıp kim nederse ona inanıp öyle ibadet eden koca bir kitle yaratanların sanat eseridir o taksiciler.Allah yarına bırakır ama yanına bırakmaz ama o yarın da bir gelsin artık küçüğüm......

    YanıtlaSil
  4. Hepimiz aynı olaylar karşısında sadece susuyoruz.Yapacağımız bir şey de yok gibi sadece haberde gelen ölü haberlerini izleyip duruyoruz sadece 5 saniye ufak bir duygulanma kırıntısı oluşuyor ondan sonra hayatına devam ediyor herkes.Dün akşam TV8 de survivorun sonuna rast geldim.Bir de ne göreyim bildiğin sanki hiçbir şey olmamış gibi eğlenmeler yazık bize ya :(

    YanıtlaSil
  5. Hislerime tercüman olmuşsunuz..Ülkece ne yazıkki bir akıl tutulması yaşıyoruz ve bu tutulma nice masumun canını alıyor.Bugün havayolunda yitirilen canlardan çok bir yarışma programı konuşuluyorsa ciddi derecede insanlık sorunumuz var demektir..

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bi sesin çıksın..