Bir İşsizin Günlüğü


İşsizliği benden iyi kimse anlatamaz diye düşünürken, aslında anlatmanın ne kadar zor olabileceğinin bilincine vardım. Zira işsizlik anlatılmaz, yaşanır. Ve eminim ömrünüzün belli bir bölümünde mutlaka işsiz kaldınız. Şimdi o gökdeleni bol, ofisi İstanbul'u ayaklarının altında alan insanlar! Eminiz ki sizler de bir zamanlar bizler gibi işsizdiniz. İşkur kapılarında gezmediniz belki fakat mutlaka cvnizi bir internet sitesine girdiniz. Birilerinin eline verdiniz sizi bir yerlere soksun diye. Hiç biriniz ananızın karnından o cahil cuhelanın bulunduğu gökdelenlerin içine doğmadınız!

İş bulma kurumu diye bir şey yoktur. İyi yerlerde bulunan dayılar, amcalar ve komşu tanıdıklar vardır ki bunlar memleketimin her insanına nasip olmaz. Eğer o şanslı insanlardan bir tanesi değilseniz, sağlam geliri bulunan bir dedeye veya Mısır'dan gelecek olan mirasa sahip değilsiniz işte o aradığımız insan sizsiniz! İşsiz!

Memleketimde elimi sallasam öğrenciye çarptığından okuma oranı oldukça yüksek diye sevinirken, bir yandan da bu kadar okumuş insanı nerede çalıştıracağız çalışmaları başlamadı. Yapılan en büyük hata bu olsa gerek. Kalifiyeli eleman varken, kalifiyeyi harcayacak alan yok. Açılan abuk sabuk bölümleri anlatmayacağım. Çünkü eğitim değil bizim sorunumuz, eğitim sonrası öğretim.

İş arayan bir insan olarak tüm samimiyetimle söylemeliyim ki; iş yok dostlar. Biz işsizlerin hep gözü yükseklerde olur. Memur yaşantısı isteriz ama asla bir memur olmak istemeyiz. Zira memurluk, fotokopi makinesinde foto çekmekle eşdeğerdir. Her sabah aynı sabaha uyanır, her akşam aynı akşamı uyursunuz. Monotonluğun dibinin yanı sıra, bir sürü sizle eğitim seviyesi farklı farklı olup, aynı seviyeye gelen, muhtemelen devlet büyüklerinden birinin akrabası olan üst düzey insanların altında yer alırsınız. Depresyon için bir sürü sebep bulabilirsiniz çalışırken. Fakat aniden kendinizi tokatlarsınız. Devlet baba büyüktür. Her ay tıkır tıkır maaşınızı avucunuza sayar. Saydığı gibi almasını da bilir fakat o mevzu başka.

Memur hayatı yapamam deyip, sanki devlet kırmızı halılarla sizi çağırıyormuşta siz gitmiyormuşsunuz gibi davranırsınız. Hemen özel şirketlere yönelirsiniz ki orada size kan kusturulacağından haberiniz yoktur. Bir çok dalaverenin içinde bulursunuz kendinizi. Ya maaşınız yatmaz, ya da yattığını sandığınız sigortanız. Sgk'ya gider, borçsuz başınızın aslında ne büyük borçların altında debelenip durduğunu öğrenir de, kalp krizinden hallice, yalpalaya yalpalaya uzaklaşırsınız binadan. Köşe başındaki simitçi amca sizin gibi bir çok insan daha gördüğünden, artık bünyeye etkisi hiç yoktur. Hani köşe başında bayılsanız, su dökmeye gelmez başınıza.

Gördüğünüz ilk iş yerine atlamanın cezasını çektikten hemen sonra, yine devlet babaya dönmek istersiniz. Fakat işte o iş kolay değildir. Kpss derler, sizin bölümünüzden 2 kişi alırlar sınavla. Muhtemelen onlarda yanlış yapmayan, şu üniversitede inek diye aşağıladığınız, reklamları bile test usulü çözümleyen insanlardır. Girmek istediğiniz bölümde çalışan diğer 8 kişi ise, muhtemelen birilerinin, bir yerlerde tanıyıpta beğendiği, Kpss sorularının yarısını bırakın çözebilecek, okuyabilecek seviyede bile olmayan insanlardır. Onlar başta bahsettiğimiz doğuştan gökdelenlerin içine doğan insanlardır. Atalarımız da utanmamışlardır bunlar için söz uydurmuşlardır. "Para parayı çeker".  Hani küfreden birisi olsak burada ne küfürler ederiz bu konuda ama neyse ki öyle değilizdir. Çekmez anacım! Siz çekersiniz, fakat çekmiyor gibi yapar, çekmişliğin en büyük çekmişliğinde rahatça yaşarsınız.

Bir sürü yere baş vuran işsiz ne yapacağını bilemez bir halde adını vermek istemediğimiz herhangi bir marketin önünden geçerken kasiyer olmaya karar verir. Sorsan diploması vardır ve o diplomayı nasıl aldığını bir de ona sormamız gerekir. O diploma için, ne inek kızların peşinden koşmuştur, ne kopyalar çekmiştir, ne notların fotokopisini ucuza getirmek için beş sokak gerideki fotokopiciye gitmiştir O. Neyse, biz anlamayız. Diplomasıyla kasiyerlik alanında ilerler. Ya da bir çağrı merkezinde yerini alır. Olmadı başka başka yerlerde takılır. Asla o gökdelenlerin ofis katlarına çıkamaz. Aldığı maaşla, alt katlarında bulunan avm'den bir şeyler alıp, kendini mutlu etmeyi başarır. Ama işine şükretsindir. Çünkü hala iş bulamayan ve bu yazıyı yazan insan gibi insanlar da vardır. Neyse efenim, mevzu bu kadardır. Yaşasın işsizlik. İşsizim, işsizsin,işsiziz. iş.

Yorumlar

  1. ay Allahimm ayni ben bu yazida anlatilan:)) mezun olduktan sonra omrunuz bir yerlere biraktiginiz cv lere cevap beklemekle gecer.en sonunda master yapayim falan dersiniz ama sonucunda yine is bulamayacaginizi bilirsiniz... bu cumleler uzar gider ne olacak halimiz bilemiyrum herkes universite mezunu ama genellikle dayisi olanlar is sahibi:)

    YanıtlaSil
  2. evet, master ayağına hiç girmedim ki, şu an o işle meşgul olmaya çalışıyorum aslında. Olsun yine de şükkür :)

    YanıtlaSil
  3. En iyisi evlenmek, evlen gitsin bak çaresi bu :)

    YanıtlaSil
  4. hee evet, ben de tam öyle diyordum zaten :/

    YanıtlaSil
  5. Sorun bu zaten, bayanların hayırlı eş aramak yerine iş aramak.. mezun olana kadar zaten yaş geçiyor bide iş arayacak. ohoo

    YanıtlaSil
  6. Hayırlı bir eş aramak diye bir kurum mu var :d hayırlı bir eş arıyorum diye bir yerlere ilan falan da veriliyor da biz mi kaçırdık yav :/

    YanıtlaSil
  7. Tabi sende haklısın :) Şurası var mesela talipğ oluyorsun, kızımız okuyacak, kız da diyor ben çalışcam.. e ne yaparsın o zaman :))

    YanıtlaSil
  8. sen de öle direten kızlarla uğraşma. iyy çok itici. böyle inatçı, dediğim dedik, yok iş kadını olcam falan. ben küçükken okumucam, büyüyünce anne olcam dedim dedim de noldu? kader-kısmet mukadderat efenim. Allah her şeyin hayırlısını nasip etsin.

    YanıtlaSil
  9. Zaten uğraşmıyorum mukadderat dediğiniz gibi..Amin bil bukabele inşaAllah.

    YanıtlaSil
  10. Blogdan eklemek istedim sizi ama bulamadım nasıl ekleniyor, neyse cahillik.

    YanıtlaSil
  11. ben de su an onunla mesgul oluyorum son care:)

    YanıtlaSil
  12. Isiniz cok zor Allah yardimcinoz olsun.

    YanıtlaSil
  13. @zahiralem, sağ tarafta bulunan bu siteye üye ol bölümünden üye olabilir veya g+ üzerinden ekleyebilirsiniz. böylelikle yazı paylaştığımda anasayfanıza düşer.

    @levami, son çaremizde başarılı oluruz inşallahhh :(

    @rana sultan Allah razı olsun :)

    YanıtlaSil
  14. ne güzel bir yazı.Ne büyük şanssızlık bu ülkede doğmuş olmak.Ben pişmanım büşra 5 yıl başka bir şehre gidip okuduğuma. Diplomayı versem bana harç paralarını ve okulda yediğim paraları iade etseler de dünyayı filan gezsem bari.mutlu olurum en azından :)

    YanıtlaSil
  15. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  16. Benim zaten blogspot hesabım var, ve sizi neden ekelyemiyorum onu sordum

    YanıtlaSil
  17. @piçses, inan ben de aynı durumdayım. keşke okula gidip gelme paralarmı biriktirip düzgün bir iş kursaymışım.

    @zahiralem, ben de bilmiyorum, normalde ekleyebiliyor olmanız lazımdı :/

    YanıtlaSil
  18. Fark etmez o zaman, twitterdan takip ederim bende artık.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bi sesin çıksın..