Ivır Zıvır Part 7

Sıradaki yazım tüm sevipte kavuşamayanlara gelsin. Kendimi düğün şantörü gibi hissettim şu an. Hayat parmaklarımın ucundaki org kadar saçma ve gereksiz. Aynı ritmin üzerine attığım 5 tane nota kadar sade ve sakin. Bazen üzerine üzerine gelir ya her şey. Heh işte, hepsi orgun siyah düğmeleri gibi tepelere bir yerlere sıkışmış ve bir gün kullanılmayı bekliyor. ah o notalar.. ne kadar gereksiz ve sade.

Yolda bir tanıdıkla karşılaştım. Arkadaş demek isterdim fakat ismini hatırlayamıyorum şu an. O an da hatırlayamadım. Zaten ismini bildiğimden de pek emin değilim. "Büşracım nasılsın?" dedikten hemen sonra "Normalde isim özürlüyümdür fakat seni unutmadım" ı ekledi o tanıdık. İşin ilginç yanı, O'nu benimle tanıştıran arkadaşın ismini de hatırlayamadım. İsimleri mi umursamıyorum, insanları mı bilemedim. Sen bildin ama, insanları..

Abim, Trabzon'a kesin olarak yerleşti. Evde kalan bazı eşyalarını göndermemi, kırılmamaları için bir ayakkabı kutusuna koymamı istedi. "ayakkabı kutusu" muhabbeti telefonda geçtiğinden beri telefonum kafayı yedi. Sanırım dinlenmeye başladım. Böyle kelimeler kullanmayın anacım.

Hükümet-Cemaat krizi hakkında söyleyecek milyonlarca cümlem varken, hiç birini söylemeyeceğim. Çünkü cemaat insanı o kadar düşüncelerini kapamış ki, o kadar tek taraflı görmeye alışmış ki, ne söylesem tersten anlıyor, beni aforoz ediyor. Aforoz edildiğim bu günlerde bu yaşa gelipte maklube yiyemediğime üzülüyorum. makbule miydi? Neyse neydi işte. Şu dakkadan sonra da yiyemem heralde.

İşin en ilginç yanı Bank Asya'ya zamanında bir sürü başvuru yaptığımda geri dönmeyip, şimdi durmadan arıyor olmaları. Elemanlar da mı çıktı işten de bana kaldınız diye düşünmeden edemiyor insan.

Peki ya Chp'ye oy ver dendi diye ciddi ciddi oy vereceklere ne demeli? Başörtülü olduğum için beni göstererek "işte bu akp köpeklerinin hepsi hırsız" diyen Chp'li adam, benim görünümünde bir sürü ablanın da onun yanında olduğunu bilmiyor. Aslında biliyor da, bilmemezlikten geliyor. ne de olsa onun işine yarıcak. Zaten alışmıştık değil mi biz başımızı açıp, okumaya.

Kendimi cemaat evinden Akp'ye oy vereceğini söyleyip,kovulan arkadaşım gibi hissediyorum. 

Akşam yürüyüşlerime son hız devam ederken, yürüyen şişman teyzelere bunun spor amaçlı olduğunu anlatamıyorum. Hatta yanımdan her geçerken "manyak mıdır nedir?" diyorlar. Değilim aslında. Manyak gibi davranıyorum sadece. Yürüyorum.

Yanımdaki arkadaş yapamadığım şeyi yaptı. Sonra hocam başıma dikilip "Her işi ters yapıyorsun, Laz'sın ya ondan" dedi. Halbuki işi yapan arkadaş Doğu kökenli bir yerdendi. Sonra yine hocam lazlar üzerinden demogaji yapınca "Hocam siz nerelisiniz peki?" dedim, "Ben de Karadenizliyim" dedi. Bunu da niye anlattım bilmiyorum. İnsanları dış görüntülerine, memleketlerine göre yargılamayın falan dicektim heralde. Bilmiyorum.