Lanet olsun hepsine!

Ölümlerden, öldürülmelerden ve insanların insanlara yaptıklarından iğreniyorum.!

Çok fazla ağlayabilen bir yapıya sahip değilim. Ağladıklarımı saysam odamdan dışarı çıkamam sanırım. Millet Amerika'ya yol yapar ama ben yapamam. Fakat sağlam ağladığım zamanları çok iyi bilirim. Daha önce anlattım mı bilmiyorum ama bugün yine gözlerimi kapattığımda O'nu gördüm. Tekrar anlatayım dedim.

Hastanenin her katını gezdikten sonra en alt katına geçtim. Oturdum bir köşede. İnsanları seyre daldım. hiç bi'şeyim yoktu fakat çok şeyi olan insanları görüyordum. Yaşlılar, yaralılar, hastalar.. Bi sürü koşuşturma söz konusuydu. Yapabileceğim bi'şey yoktu ve yalnızca izliyordum. Sonra birden koskoca iki kapısı kapalı olan ameliyathane tarzı bir yer dikkatimi çekti. O kapının ardını merak ediyorken birden önündeki tekerlekli sandalyeyi gördüm. Oldukça uzaktı bana mesafe. Ayağa kalktım. Yaklaştım.. Ah şu merak duygusu.. İlla insanın başına bi'iş açacak.!

Vücudu baştan aşağıya sargılarla olan o çocuğu gördüm. Yalnızca tek gözü açıktı. Ve bir de bacağı dizden veya baldırdan aşağı.. Annesinin elinde kağıtlar, dilini bilmediğim bir sesle bi'şeyler soruyordu sağa sola. Dosyaları düşürür gibi oldu, tutacakken ayağı tekerlekli sandalyeye çarptı. Birden sandalye bana doğru döndü. O ufacık çocukla göz göze geldik sanki. O kadar sargının içinde gözünü gördüm. Sonra ayağına doğru kafasını indirdi azcık. Zira oynatamıyordu hiç bi'yerini. Bir çok yeri alçıda, olmayanlar da sargıdaydı. Yanmış mıydı, üstünde bomba mı patlamıştı hiç bi'şey bilmiyorum. 

Ayağına çevirip gözlerini ayağıyla daire gibi bişeyler çizdi. Sonra bir yukarı bir aşağıya oynattı. Sonra fark ettim ki ayağıyla oynuyor. Sonra tekrar göz göze geldik. Gözündeki ayağımı oynatabiliyorum mutluluğu mu yaktı beni yoksa o çaresizlikteki kıvranışları mı bilmiyorum. Boğazıma o herkesin anlattığı fakat daha önce hiç olmamış olan yumruk tıkandı. Nefes alamadım. Başım döndü. Gözlerim karardı. Birden bire hıçkırarak ağlamanın tadına vardım. Kimse yoktu o sırada orada. Annesi çocuğu hemen çevirdi. Ben hastanenin o koskoca koridorunda bulduğum kolonun arkasına geçerek, diz çökerek ağladım. hıçkırarak ve nefes almadan. Çok sevdiğim bi'şeyi kaybetmişçesine ağladım..

Çocuğun mutlu olması için bir sebebi yokken gördüğüm o gözler beni mahvetti. Hiç ağlamadığım kadar ağladım. Ağlarken yanıma x kişisi geldi. Konuşamadım ağlamaktan. Bırakın konuşmayı iki harfi yan yana getirip "ah" bile diyemiyordum. Sonra ben bir daha kimseyle göz göze gelmedim. Göz göze gelmekten korktum hep. Çünkü gözlerden aldığım o ilginç elektrik hep farklı bi'şey hissettirdi bana. Korkutucu, ürkütücü, mutlu, mutsuz, hoş, çirkin, güzel ve karşımdaki her ne hissediyorsa onu. Ve ben hep korktum. Hala korkuyorum. Ve O çocuğa ne olduğunu ciddi ciddi merak ediyorum. 

Ve dünyanın bi'çok yerinde bi'çok çocuk ölüyor. Bi çoğu yaralanıyor. Dünyada bu yapılanların hiç birini bir hayvan veya bitki yapmıyor. İnsanların insanlara yaptıkları verdikleri zararları düşündükçe çıldırıyorum. O gözler aklıma geliyor. öyle ne çok acı çeken ve acısını gizleyen çocuk var. Ne pis yaşamlar var hayatta. Para için, pul için veya herhangi bi'şey için can yakmanın acizliğindeler. Hepsini kıblemin sahibi Allah'ıma havale ediyorum ve ekliyorum: sizlerde insanlara yardım etmekten çekinmeyin. Lütfen, dünyanın bi'çok yerinde zarar gören insanlar var. Zulüm görmelerine engel olamıyorsak, yardım edelim bari. Zulümlere de sessiz kalmayalım. Teşekkürler!

Yorumlar

  1. Allah senden razı olsun güzel insan...

    Vicdanının sesini hiç susturmasın, göz yaşını boşa akıtmasın ...

    Zalimler için Cehennem gibi bir adalet mekanı var çok şükür...

    Sevgiler..

    YanıtlaSil
  2. Zulme sessiz kalmak ta bir çeşit zalimliktir.....

    YanıtlaSil
  3. yüreği tmeiz arkadaşım benim..

    ben o hastanede olsam kesin bayılırdım hof..

    YanıtlaSil
  4. Allah senden de razı olsun Pabuç :)

    kahve telvesi, kesinlikle öyledir, lütfen sesimizi çıkaralım :/

    @Mia özledim be seni! :) ben de bayılırım sanıyordum fakat bayılır gbi oldum :/

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bi sesin çıksın..